Zeker een jaar ben je nu bij me
met iedere stap die ik zet
Eerst zag ik je nog niet voor wat je was,
dacht dat je een blaar was,
maar jij viel niet door te prikken
Nee, ik moet het je nageven:
oppervlakkig ben je nooit geweest
Je liet je onder mijn gewicht pletten,
maar drong je daardoor juist dieper binnen
in schier oneindige lagen
die mijn zool ontsierden
met mijn eelt als jouw schild

Ik sta op voet van oorlog,
mijn geduld is bijna op
Neem de komende dagen nog,
maar voor het einde van de maand
wil ik van je verlost zijn
Als jij niet van wijken wilt weten,
weet ik wat te doen:
we gaan opnieuw naar de huisarts,
ik verlink je, de dokter verstikt je,
bevriest je, opnieuw..

Als dat je niet mag vermurwen,
strijd ik verder, te vuur en te zwaard
Ik stip je aan met chemische formules,
verzuur je met azijn en citroen,
bedek je met zilveren tape,
smoor je met tea tree, knoflook en kurkuma,
schraap je weg, schroei je weg
al doet het nog zo’n pijn

Als ik jou was, zou ik nu maar snel
je feestje ergens anders verder vieren..
als er al nog wat te vieren valt
Ga nu heen, op staande voet!
Scheer je weg, en laat je nooit meer zien!