Nancy Reagan voelde zich al een tijdje niet zo senang. De voormalige presidentsvrouw miste haar man zaliger, en vreesde voor de toekomst van Amerika. Het opgeblazen hoofd van Donald Trump kon haar humeur danig verpesten. Wat was er overgebleven van de ouderwetse stijl en klasse die zij en haar echtgenoot hadden belichaamt? Een escapistische bingewatch van het vierde seizoen van House of Cards bleek haar te veel. De magistrale plotwendingen en machiavellistische machinaties werden haar uiteindelijk fataal, waarop ze het tijdelijke met het eeuwige verwisselde.

Eenmaal in hogere sferen, moest ze eerst door een roze poort met uitzicht op een grenzeloos azuurblauw.

“Oh Ronnie, waar ben je dan, mijn lieveling? Ik heb je zo gemist, Ronnie..”

Maar waar ze ook zocht, ze vond hem niet. Hij zou toch niet weer in een of andere kapsalon zitten om zijn haar zwart te verven?

Ze kwam uit bij een landhuis dat warempel wel een replica leek van het huis van haar vriendin Elizabeth Taylor. O ja, en er klonk feestelijke muziek uit de ramen, en gegiechel. Zou het? Ze besloot aan te bellen.

Het bleek inderdaad het huis van Liz! De actrice verscheen zelfs persoonlijk aan de voordeur.

“Oh Liz, wat zie je er beeldschoon uit! Is Ronnie hier misschien? Het klinkt als een gezellig partijtje daar. Mag ik binnenkomen?”

La Taylors ogen werden groot en fel. Vuur spuwde vanachter de dubbele rij wimpers. Martha uit Who’s Afraid of Virginia Woolf? was er niks bij.

“Waar haal je de grove brutaliteit vandaan?! Nee, Nancy, ik ben niet vergeten hoe je Rock Hudson zeven weken voor zijn dood weigerde te helpen. Hij was ernstig ziek, en smeekte jullie, maar jullie hebben hem gewoon laten creperen! Ik heb me in allerlei bochten moeten wringen om mensen te kunnen helpen. Jullie bekrompen politiek maakte dat ik allerlei illegale dingen moest doen om hiv-medicijnen te kunnen verspreiden. Denk maar niet dat dat nu vergeten en vergeven is. Ik moet nu terug naar binnen. Monty en Rock zijn er, en Michael en Freddie gaan zo zingen. Dag, Nancy!”

“Maar wacht, Liz.. Ik ben hier net. Wat moet ik nou?!”

“Zoek dat effe lekker zelf uit! Ga desnoods Maggie Thatcher aan haar kop zeuren,  maar val mij niet lastig!”

Boem. De deur miste op een haar na Nancies neus. Dit nieuwe bestaan zou nog wat aanpassing vergen.. Onder zoete vocale flarden van Michael Jackson en Freddie Mercury, vervolgde Nancy wat beduusd haar weg. Maar wacht.. Margaret! Dat was een goed idee. Hoe zou het met die lieve schat zijn?

[Dit parabel werd mede geïnspireerd door een opmerking van Marc Hesselink, en wordt zaterdag 12 maart 2016 voorgedragen binnen aflevering 32 van het radioprogramma Kulti Kulti]