Een zonnige maandagmiddag. Ik loop schoorvoetend door de Indische buurt van Amsterdam. Na maanden van louter hoogst noodzakelijke winkelbezoekjes, overweeg ik nu toch eens wat te laten doen aan die zwabber op mijn hoofd. Hoelang was mijn laatste vakkundige knipbeurt ook weer geleden? Oei, was dat niet net voor de kerst? Mijn tussentijdse poging tot temmen en fatsoeneren ten spijt, is mijn haardos nu echt een vormeloze bos geworden.

Dan stap ik de eerste de beste barbershop binnen, en twijfel meteen zodra ik de drempel ben gepasseerd. Naast schaamte over mijn verwaarloosde coupe, vrees ik afwijzing, protocollaire rompslomp en een nieuwe angstaanval, zoals ik die laatst in de Action had, toen een oudere dame ontstellend dichtbij me kwam staan.

Aha. De barbershop blijkt niet druk. Sterker nog: ik mag direct plaats nemen! De kapper, een veertiger met een schitterende grijze kuif, komt dadelijk ter zake, en vraagt wat ik wil. Tja.. Er borrelen spontaan allerlei wensen op, maar ik zeg maar dat ik het van achter en aan de zijkanten flink kort wil, en boven langer.

Het moment dat hij aanvangt met zijn kapkunsten heeft wat plechtigs, alsof hij het lint van anderhalve meter rondom mijn huidhonger doorknipt. Deze man, wiens naam ik niet weet, wiens gezicht ik alleen maar gedeeltelijk kan zien, is immers de eerste mens sinds 3 maanden die me aanraakt.

Even ben ik bang dat ik het niet aan zal kunnen, dat zijn aanraking me zal overweldigen. Zijn zachte blik en doeltreffende handen weten me echter gerust te stellen. Geen paniek, maar eerder ontroering valt me ten deel.

De kapper moedigt niet aan tot een gesprek, maar lijkt op te gaan in het snoeien en het stileren. Hij doet me aan Tan France van de serie Queer Eye denken, maar ik hou het voor me.

Waar sommige kappers ietwat bruusk je hoofd in verschillende posities duwen, ofwel kortaf eisen dat je naar voor of achter buigt, weet hij me vloeiend en zonder weerstand te krijgen waar hij me hebben wil. Misschien gaat het wat te ver om te beweren dat we elkaar perfect aanvoelen, maar zo lijkt het even wel te zijn. Het is niet erotisch, maar in alle verstilling juist meditatief, en onmiskenbaar teder..

Als op wolken loop ik daarna terug naar huis. Precies wat ik nodig had.

[Deze tekst is ook te beluisteren: HIER, binnen aflevering 83 van LGBT+ Radioshow Kulti Kulti, uitgezonden: zaterdag 13 juni 2020]