Nederland is red velvet cake. Code rood, vermomd als zoethoudertje. We worden honing om de mond gesmeerd terwijl de kat al op het spek is gebonden. De feesten vangen aan, of toch weer niet?

Ik ben bepaald geen spekkoper, hoogstens iemand die wat spekkoek heeft weten te bemachtigen. Pandan, dat dan nog wel..

Mijn gedachten zijn gelaagd, gestreept als deze koek: grijze banen doorspekt met gifgeel. Ik ben zo flexibel, doch voel me inwendig uiteen gedreven tot flauwe flinters hoop en wanhoop.

Sociaalmediaal vallen mij nog steeds verzoeken tot wulpse vriendschap toe. Zij luisteren naar de meest fascinerende namen: Tanja Baumann Reimann, Wibke Hetz Hellmuth, Inga Reichen Friedel, Amalia Posse Kreutzberg, Birgit Turnau Hesse, Rolanda Rottmann Heissler, Nicole Kepler Jonas. En ik ben nog niet eens hetero..

Ik koester de complimenten van vreemdelingen in de dating-app, en van een jonge zwerver op straat. Hoewel steriel, zijn ze alles behalve futiel. Maar geen spek voor de bek.

Mijn intiemste vriendschappen hebben zich weliswaar verdiept, maar even zozeer in schoonheid als in lelijkheid, in mezelf en in de ander.

Er staat ons ongetwijfeld een opleving te wachten. Van liefde en warmte en/of ziekte en dood.

Ik zou me willen verheugen als ik zou durven..

[Deze tekst is ook te beluisteren: HIER, binnen aflevering 94  van LGBT+ Radioshow Kulti Kulti, uitgezonden: zaterdag 10 juli 2021]