Het is nu precies 25 jaar geleden dat de Amerikaanse comedyserie Will & Grace voor het eerst op televisie verscheen. In die tijd, een kwart eeuw geleden, was ik een beginnende student in Amsterdam die zijn eerste stappen zette in het roze uitgaansleven. Ontmoetingen vonden voornamelijk plaats in de kroeg, en het internet was nog niet alomtegenwoordig. Hoewel de dvd opkomend was, keek ik de meeste films en series nog op de traditionele manier: via televisie en vhs-banden.

Will & Grace was vernieuwend doordat het een van de eerste series was waarin twee prominente personages homoseksueel waren: Will Truman en Jack McFarland. Mijn verwachtingen waren hooggespannen. Op zoek naar representatie en herkenning bekeek ik de serie welwillend, maar ook kritisch. Wat belichaamden die personages? Was ik meer een Will, gespeeld door een hetero-acteur, die niet al te opvallend gay was? Of voelde ik meer verwantschap met Jack, de flamboyante persoonlijkheid?

Destijds dacht ik: geen van beiden. De serie maakte me ongemakkelijk door twee homomannen te tonen, waarbij de een niet genoeg en de ander juist te veel de stereotiepe homo leek. Vooral Jack stoorde me: zo clichématig overdreven, kon ik daar wel om lachen? Bevestigde deze serie niet juist alle vooroordelen waar we zo graag vanaf wilden?

Een kwart eeuw later bekijk ik het met heel andere ogen. In deze gepolariseerde tijd, waarin we overspoeld worden met diverse roze representaties en rolmodellen, maar waar ook tegengeluiden steeds luider klinken, blijkt Will & Grace een verademing! De serie lijkt een prachtige balans te hebben gevonden tussen activisme en amusement, zonder te vervallen in doorgeschoten politieke correctheid of gemakzuchtig cynisme.

Bovenal is de serie uitstekend geproduceerd. Het biedt comedy in de traditie van Lucille Ball, met klassieke slapstick en meesterlijke timing. De grappen zijn scherp en doorspekt met zelfspot, ook wat betreft homoseksualiteit. De hoofdrolspelers houden elkaar mooi in evenwicht: het meer ingetogene spel van Will en Grace tegenover de uitbundige vertolkingen van Jack en Karen.

Ik ben buitengewoon verheugd dat er momenteel een podcast genaamd ‘Just Jack & Will’ loopt, waarin de acteurs herinneringen ophalen aan de roemruchte sitcom. Het stemt me ook blij dat ik kennelijk nu minder zwart-wit naar gay-gerelateerde cultuur kan kijken en er veel meer van kan genieten.

Oh ja, en die Jack… Hoe meer ik terugzie, hoe meer ik van dat personage én hopelijk ook een beetje van de Jack in mijzelf ga houden..

[Deze tekst is ook te beluisteren binnen aflevering 122 van Kulti Kulti, uitgezonden: zaterdag 11 november 2023]