Met het verkeerde been mijn bed uitgestrompeld

Mijn been voelt zwaar en ondergedompeld

in spijt en onvermogen

Waar vind ik mededogen?

Voorsorteren schijn je te kunnen leren,

maar vanwaar dan mijn balsturigheid?

Ik had het nog zo geprobeerd:

mij staande zien te houden in het dagelijkse verkeer

Mijn verweer is krachteloos

Ik laveer, broos

Wie denk ik wel niet dat ik ben

om deze ruimte in te mogen nemen?

Oh was ik maar een vogel die moeiteloos

zorgeloos zich kon schikken naar de vlucht

Oh kon ik maar vertrouwen op

de stemming van de lucht

Een beste vriend gaf beste raad:

ik dien me maar te geven

Ik dien te bluffen, onversaagd,

in één richting, om het even

Maar ben ik niet te bescheiden

te bescheten en benepen?

Fiets ik, als het er op aankomt

genoeg op mijn strepen?

Op een zalige dag durfde ik ten slotte mijn trots te testen

Ik stak mijn hand triomfantelijk uit

en boog sierlijk af

ten langen leste

Ik zoefde de hoek om, in blinde euforie

mijn impuls zo vol van pure harmonie!

Toch haalde het vage gepruttel achter mij

me uiteindelijk in..

“Vieze homo, ik wilde niet linksaf!”

Een woeste achterligger scheldt en schopt

Ik verstijf en zet me schrap

smeek dat het stopt

Als een wonder blijf ik balanceren

geen val, geen buil, geen blos

Maar mijn talent voor voorsorteren

blijkt toch als mijn fiets: total loss!

[Deze tekst is ook te beluisteren binnen aflevering 121 van Kulti Kulti, uitgezonden: zaterdag 14 oktober 2023]