Het was het einde van de herfst, afgelopen herfst, dat ik samen met twee vriendinnen het nabijgelegen Oostenburgerpark aandeed voor een bijzondere missie.

Al weken hadden we plannen gesmeed. De vriendinnen, allebei Monique genaamd, zouden in een bescheiden processie vanuit mijn huis, met de graslelies van mijn vensterbank, het park betreden en daar improviseren, en ik zou dat filmen.

Terwijl we daar liepen, maakte onze aanvankelijke schuchterheid plaats voor het enthousiasme samen iets te doen wat eigenlijk ons verstand te boven ging.

Was het kunst? Was het performance? Was het een grap? Waar deden we dit allemaal voor? Zeker was dat we samen de dag plukten door iets te maken wat er voorheen niet was.

Uiteindelijk viel alles organisch op zijn plek, en openbaarden zich zelfs onvermoede talenten.

Nu is het lente, het filmpje is af en openbaar!

[Deze tekst werd voorgelezen op zaterdag 14 maart 2015 binnen aflevering 20 van het radioprogramma Kulti Kulti (in de rubriek “Moedig Voorwaarts”)]