Horendol van de hitte

Oh, had ik maar een hor!

Ik zweet winterwortels in deze onafzienbare plaknacht

De nacht is jong doch veel te heetgebakerd

Ik zoek vertwijfeld naar dat laatste waterijsje, maar kan het niet vinden

Als ik nog iets uit had kunnen trekken, had ik dat zeker gedaan..

Het open kantelraam slingert dampende stoepgeluiden mijn aura in

Geen bries, geen kalmerende vleug, maar opgewonden standjes

Het krassen van boze hooivorken om de hoek

Het snode geblaat van potentaten, die weinig meer te verliezen hebben

De woekerende haat vanuit de vele angstige harten

De bittere geur van de smeulende vlag aan de overkant

De schrille gil van de wedergeboren Middeleeuwen

De stigmata van de naderende Apenpok

De mensenallergie van Moeder Aarde

Ik hap naar adem en vertroosting

en hunker naar tederheid boven alles

Ik open mijn benen en schrik

Het verloren gewaande ijs heeft zich toch nog aangediend:

gesmolten, plakkend tussen mijn tenen

[Deze tekst is ook te beluisteren binnen aflevering 106 van Kulti Kulti, uitgezonden: zaterdag 9 juli 2022]