Er loopt een boze pooier rond in mijn hoofd. Hij vloekt en eist, tiert en commandeert. Het is hem nooit genoeg. Ik ben hem nooit genoeg. Hij jut me op van de hoogste rots in het diepste water te springen. Maar dan uiteraard wel zo elegant mogelijk.

Soms voel ik me het meest onnozele halsje, het meest domme gansje dat er bestaat. Help, ik ben niet klaar om deze bewuste sprong te wagen! Ik was nog niet eens klaar geboren te worden..

In mij strijden de perfectionist en de lafaard. Ze houden elkaar in de wurggreep van mijn faalangst.

Aan de ene kant ben ik trots op mijn sensitiviteit, oog voor detail en idealisme. De wereld zoals deze zou kunnen zijn spreekt me meer aan dan de wereld zoals deze nou eenmaal is. In kunst en muziek meen ik soms de bedwelmende volmaaktheid te proeven: alles ultiem gedoseerd en precies op de juiste plek.

Aan de andere kant kan geen actie of keuze tippen aan mijn mooiste droombeeld. Ik ben verslaafd aan de waan, en blijf erin steken. Ik fantaseer mezelf de vergetelheid in. Ondertussen komt er niks uit mijn handen en vliegen mijn dagen voorbij.

De weinige dingen van waarde raken besmet met het verlammende gif van de angst. Hoe meer belang ik aan iets hecht, hoe groter de verwachting, hoe groter ook het ongemak.

Ik kan 100 mensen interviewen, en me dan nog steeds vastklampen aan mijn lijstje met van tevoren bedachte vragen. Ik kan 100 verschillende liedjes voor een live publiek zingen, en nog steeds last hebben van trillende vingers en knikkende knieën. Ik kan 100 keer een column schrijven, en nog steeds denken dat niemand op deze zit te wachten..

Soms zou ik het onnozele halsje in mezelf wel vast willen grijpen en flink door elkaar willen schudden: “Ondankbaar kreng! Word wakker en stop met je zielige zelfbedrog! Waardeer toch wat je hebt en laat het niet langer allemaal van je afglijden alsof het niks is. Je bent lang niet zo hulpeloos als je gelooft.”

Soms zou ik mijn inwendige pooier eens goed willen laten struikelen zodat hij op zijn gezicht valt en zijn tanden verliest. De criticaster even mooi monddood gemaakt. Of ik zou, moegestreden, botweg kunnen weigeren nog langer de loopjongen te zijn die alle vuile karweitjes maar steeds op moet knappen.

Ik heb zó genoeg van “niet goed genoeg”! Maar helaas is dat nog steeds niet wederzijds..

Genoeg!

[Deze tekst is ook te beluisteren binnen aflevering 108 van Kulti Kulti, uitgezonden: zaterdag 10 september 2022]