Het citaat van Stanislavski, “Er bestaan geen kleine rollen, alleen kleine acteurs,” blijft me bij wanneer ik terugdenk aan mijn toewijzing op de middelbare school om de rol van Graaf Paris te spelen in Shakespeares Romeo en Julia tijdens de jaarlijkse toneelopvoering.

Graaf Paris is een bijrol, een vlak en ongedefinieerd personage dat dient in het grotere verhaal. Hij is de knappe jonge edelman, de gedroomde echtgenoot voor Julia, die echter haar hart al verpand heeft aan Romeo.

Als jonge homo in de kast voelde ik me zowel miskend als herkend door deze keuze. De regisseur, een openlijk lesbische docent dramatische expressie, gaf me aanwijzingen om dieper in de rol van Paris te duiken. Ik moest mijn bewegingen vloeiender maken, minder hoekig. Toen ik aangaf dat ik niet begreep wat ze bedoelde, zei ze dat ze me eerder al wel zo had zien bewegen en graag meer daarvan wilde zien..

Tijdens mijn middelbare schooltijd was het toneel, naast de schoolkrant, muzische avonden en beeldende vorming, het enige domein waarin ik me vrij kon voelen. Onder medeleerlingen die ook een passie voor creativiteit hadden, voelde ik me eindelijk enigszins geaccepteerd. De rol van Paris was een dubbelrol: ik speelde de doorsnee heterojongen die op het toneel iets van zijn meer vrouwelijke kant poogde te tonen.

De belangrijkste reden waarom ik hier nu aan terugdenk, is de film “Rosaline” van vorig jaar. Dit is een hervertelling van Romeo en Julia, gezien vanuit een andere bijrol uit het oorspronkelijke toneelstuk. Waar Paris de beoogde partner voor Julia was, was dat voor Romeo Rosaline. Het is een zeer vermakelijke film, wellicht ook omdat Rosaline en Paris beste vrienden blijken te zijn!

Paris, ook wel bekend als “County Paris,” is hier vooral onomwonden zwart en queer! Hij is brutaal, pittig en weet wat hij waard is. Hij belichaamt alles wat verborgen, verzwegen of onterecht genegeerd is, in de patriarchale samenleving in het algemeen, en in de witgetinte toneelgeschiedenis in het bijzonder.

Achteraf gezien voel ik me vereerd dat me destijds deze rol werd toevertrouwd. Het was subtiel, oprecht wijs en met mededogen. I love Paris!

[Deze tekst is ook te beluisteren binnen aflevering 118 van Kulti Kulti, uitgezonden: zaterdag 8 juli 2023]